8 augustus 2017

35 jaar geleden, onze eerste autovakantie naar Altea.

Artikel geschreven voor De Costakrant editie 76
Nadat we in 1978 voor de eerste keer naar Spanje vlogen voor een korte vakantie in Benidorm wilden we graag nog een keertje terug naar deze omgeving om onze zomervakantie door te brengen.  Van een collega op het werk konden we in de zomer van 1982 een huisje huren in Altea. Ondertussen hadden we twee kinderen en alleen vliegtuigtickets boeken was moeilijk en ook erg duur. Ryanair en andere lage kosten maatschappijen moesten nog uitgevonden worden.  Dus dan maar met de auto. We hadden pas een Toyota Starlet (1200) gekocht en dat leek ons best te doen. Dagen op voorhand waren we al aan het plannen, Spaanse en Franse wegenkaarten gekocht, (TOMTOM was er ook nog niet) routes uitgestippeld, Vera uitgelegd welke route we gingen volgen, zij was tenslotte mijn copiloot. Bij de bank Franse francs en Spaanse peseta’s gekocht (op de Euro moesten we nog 17 jaar wachten)  en we konden vertrekken. De dag van vertrek de auto volgeladen. Koffers konden niet mee, daar was in ons Starletje te weinig plaats voor, tussen de voorzetels en achterbank kwamen de draagtassen met schoenen, speelgoed, kleding en handdoeken te staan. De rug van de zetels van de achterbank konden we neerklappen en daarop kon nog meer kleding gelegd worden. Hierop twee kussens van de ligzetels en afgewerkt met een laken en de kinderen hadden een prima bed om de volgende nacht door te brengen. Zou je nu niet meer moeten doen, gegarandeerd krijg je hiervoor een hele resem verkeersboetes…
Rond 18 uur start van de 1900 kilometer rit naar Altea. Eerste stop, tanken in tankparadijs  Luxemburg. Overvolle tankstations langsheen de snelweg. Voor een liter benzine betaalde we in België 32 BEF (€ 0,80) maar in Luxemburg konden we 20% goedkoper tanken en natuurlijk ook een voorraad sigaretten aankopen voor de komende 14 dagen.
Vanaf Frankrijk begonnen de files aan de “peajes”. Het gebruik van kredietkaarten was toen nog niet in de mode, alles moest contant betaald worden. Maar wie nog muntstukken over had van een vorig bezoek aan Frankrijk kon die in een grote metalen mand werpen. Lagen er genoeg muntjes in dan ging de slagboom omhoog. Een leuke bezigheid voor de kinderen.
Rond twee uur ’s nachts rijden we Lyon binnen. De grote ring rond Lyon was nog niet aangelegd, al het verkeer moest door Lyon en zijn tunnels. Een hele job voor Vera om dat allemaal op de kaart te volgen en de goede richtlijnen te geven. Een navigatiesysteem zorgt voor heel wat minder stres.
Tegen de morgen, na 12 uur rijden komen we aan in La Jonquera, de grens met Spanje.
Weer kilometers aanschuiven want Spanje zou pas in 1986 als lidstaat gaan toetreden tot de EU. De grenscontrole was in 1982 nog streng, ID-kaarten werden nog nagezien door nors kijkende beambten. De kinderen deden maar of ze sliepen, zo hoopten we snel te kunnen doorrijden. De Franse franc konden we voor 14 dagen opbergen, de Spaanse Peseta was nu aan de beurt.
Nu rij je vanaf de Spaanse grens La Jonquera via de autopista AP-7 (ook Autopista del Mediterráneo genoemd) op enkele kilometers van de Middellandse Zee tot in Algeciras. In 1982 was de autopista al wel klaar tot juist voor Barcelona. We konden de kleine ring rond Barcelona nemen maar hier gingen we helemaal in de fout. Binnen de kortste keren zaten we midden in de stad en dan nog wel juist in de ochtend spits. Was de TOMTOM toch maar wat vroeger uitgevonden…
Vanaf Barcelona was het gedaan met autosnelweg. Vanaf hier kon je alleen naar het zuiden via de nationale weg N-340. Midden de jaren ’80 zijn de eerste delen van de A-7 geopend ten zuiden van Valencia en de eerste delen rond Alicante. Het gros van de A-7 dateert van na 1990.
Pas in 1992 kwam de rondweg van Valencia gereed, zodat we ook hier nog door de stad moesten.
Eindelijk na 19 uur rijden kwamen we aan in Altea. Moe maar blij dat we er waren. De vakantie kon beginnen. Een zwembad hadden we niet. Dat was voor de luxe villas. Een plonsbadje was ook prima.
De 14 dagen dat we in Altea verbleven zijn we maar één andere Belgische auto tegengekomen, een 2CV-ke.
Onverantwoord? Zal wel zeker, we zouden het nu niet meer doen… nu vliegen we met Ryanair.